Houd jij jezelf klein?
We dromen groots, maar handelen vaak klein. We voelen een diep verlangen om iets bijzonders te doen, maar twijfelen of we goed genoeg zijn. We denken "wie ben ik om dit te doen?".
Waarom doen we dit precies? Waarom houden we onszelf tegen? En wat kunnen we er aan doen? Deze vragen zijn essentieel als we willen bloeien tot de prachtvrouwen die we zijn.
Inspirerende vrouwen die antwoorden formuleren op deze vragen zijn Tara Mohr, Gabrielle Bernstein en Glennon Doyle. Laten we samen ontdekken wat zij vertellen over waarom we onszelf klein houden en hoe we dit patroon kunnen doorbreken.
1. De innerlijke criticus: een stem die niet van jou is
Tara Mohr, auteur van Playing Big, benoemt de innerlijke criticus als een van de grootste obstakels die ons klein houden. Dit is die stem in je hoofd die zegt: "Wie ben jij om dit te doen?", "Je bent nog niet goed genoeg", of "Wat als je faalt?". Deze stem kan als de waarheid klinken, maar dat is ze niet. Ze is een beschermingsmechanisme die maar één doel heeft: ons beschermen tegen teleurstelling of pijn. Maar daardoor zorgt ze ervoor dat we elk risico mijden. Ook die risico's die voor geluk en voldoening kunnen zorgen, zoals de sprong wagen voor je droomjob. De kunst is niet om deze stem volledig te laten verdwijnen, maar om haar volume wat zachter te draaien en ze te zien voor wat ze is: iemand die je wil beschermen maar die niet de (volledige) waarheid spreekt.
2. Angst voor ons eigen licht
Gabrielle Bernstein schrijft in The Universe Has Your Back over de kracht van vertrouwen en overgave. Vaak houden we onszelf klein omdat we bang zijn voor ons eigen licht. Marianne Williamson verwoordde dit ooit treffend: "Onze diepste angst is niet dat we onvolmaakt zijn. Onze diepste angst is dat we mateloos krachtig zijn." Wat als we echt groot zouden denken? Wat als we werkelijk in onze kracht zouden stappen? Dat kan beangstigend zijn, omdat het ons uit onze comfortzone dwingt. Maar zoals Gabrielle Bernstein benadrukt: als we ons overgeven aan iets groters dan onszelf – noem het het universum, vertrouwen, of liefde – kunnen we moeiteloos groeien.
3. De mythe van ‘goed genoeg’
Glennon Doyle, auteur van Untamed, daagt ons uit om de verwachtingen van de maatschappij los te laten. We worden van jongs af aan getraind om ons aan te passen, om niet te veel op te vallen, om vooral niet ‘te veel’ te zijn. Maar wat als dat precies is wat de wereld nodig heeft? Volgens Doyle is het idee dat we eerst ‘goed genoeg’ moeten zijn voordat we iets kunnen doen een leugen. Je bent al goed genoeg, precies zoals je nu bent. Het is niet de bedoeling dat je jezelf blijft inperken om in een hokje te passen. Daar is niemand mee geholpen. Jij niet, en de wereld al helemaal niet.
Doe-tip: download hier gratis het verhaal van Glennon Doyle dat mijn ogen opende voor hoe klein ik me hield. Het heeft letterlijk mijn leven veranderd...
Hoe doorbreek je die patronen?
Nu we begrijpen waarom we onszelf klein houden, is het tijd om een andere weg in te slaan. Hier zijn enkele stappen die je kunnen helpen:
1. Herken de innerlijke criticus - Realiseer je dat die kritische stem niet de waarheid spreekt. Geef haar een naam en zie haar voor wat ze is: een beschermingsmechanisme.
2. Stap in het ongemak - Groei gebeurt buiten je comfortzone. Voel je de angst? Dat betekent dat je op de juiste weg zit.
3. Kies voor vertrouwen - Laat controle los en vertrouw op het proces. Er is geen perfect moment, geen ultieme voorbereiding. Begin nu.
4. Durf ‘te veel’ te zijn - Je hoeft niet kleiner te spelen om anderen op hun gemak te stellen. Jouw grootsheid inspireert anderen om hetzelfde te doen.
We zijn niet hier om ons te verstoppen. We zijn hier om te groeien, te bloeien en een verschil te maken. Dus de volgende keer dat je jezelf klein voelt worden, vraag jezelf dan af: wat zou ik doen als ik niet bang was? En doe dat dan.
Jij mag schitteren. Wij allemaal mogen schitteren.
Hoe mooi zou de wereld dan zijn?
Het was een verhaal over een heel alledaags moment dat mijn ogen opende voor hoe klein ik me hield. En dat niet alleen: het schudde me wakker over hoe normaal het was voor vrouwen om dat te doen. Schud ook jezelf wakker met dit prachtige verhaal van Glennon Doyle, ingesproken door Veerle Dobbelaere:
